IUI-ellende; ik ben EINDELIJK weer zwanger!

Jongens jongens, tsja. Met inmiddels 24 weken op de teller kan ik nu toch écht wel met trots vermelden dat ik eindelijk weer in verwachting ben. Het nam “even” wat tijd in beslag en daar heb ik ook nooit een geheim van gemaakt, maar de samenloop van juist die omstandigheden is ook de reden dat ik hier flink afwezig was.

Het was niet heel gezellig

Laat ik voorop stellen: ik ben er niet altijd zo open over geweest. In het begin hield ik het tussen ons twee, maar als er na verloop van tijd steeds meer mensen opmerkingen beginnen te maken, ik zelf steeds gepikeerder werd, het logistiek niet meer te regelen was op mijn werk en nog meer omstandigheden: dat was het moment dat ik het de wereld in slingerde dat het voor ons allemaal niet zo vanzelfsprekend was. Ik had er behoefte aan om het te vertellen en kreeg een heleboel herkenning, mooie gesprekken en zelfs vriendschappen ervoor terug.

Goed, ik zal nog eens een aparte blogpost online slingeren over heel ons IUI, hormonen spuiten en ellende-proces.

24 weken

Want inmiddels ben ik 24 weken zwanger! Ruim over de helft en het gaat gelukkig goed! Natuurlijk was het eerste trimester even doorpakken en gaan, maar ik denk dat elke vrouw in het eerste trimester kapot moe en misselijk is.

Wel merk ik verschil in mijn eerste zwangerschap en nu. Bij Hanne ging het allemaal wat soepeler. Ik had daar voornamelijk last van maagzuur en verder vrij weinig klachten. Ook werkte ik nog volle bak 36 uur en groeide het buikje langzaam maar gestaag.

Nu merk ik vooral dat alle banden al een keer oprekt zijn geweest en heb aanzienlijk meer last van bandenpijn en harde buiken. Draaien, bukken, tillen: alles moet doordacht en voorzichtig want als ik te enthousiast ben doet het zeer. En ook deze keer is het maagzuur duidelijk aanwezig en dan nog niet te spreken van die “niet te missen” buik, die bij de tweede zwangerschap nog sneller groeit!

Dus, hou je vast: rond 16 oktober komt er weer een klein meisje bij. Wij kunnen niet wachten!