www.halloheleen.nl
Bevalling en kraamtijd,  Mama,  Persoonlijk

Kwetsbaarheid als moeder..

Tot op zekere hoogte kun je je voorbereiden op de komst van je kindje. Tijdens je zwangerschap doe je een cursus, je laat bepaalde voedingsmiddelen staan en doet wat rustiger aan. En van tevoren weet je ook dat je na de bevalling niet meer elk weekend kunt gaan stappen, uitslapen voorlopig niet gaat en spontaan de deur uitgaan een uitdaging is. Maar er is één ding waar je je niet op kunt voorbereiden: de gevoelens die in je loskomen zodra je kleintje er is.

Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, stond alles in teken van gezond en verantwoord leven zodat dat kleine mensje in mijn buik gezond geboren kon worden. Zwanger zijn maakt je onzeker, want al doe je nog zó je best om nog enige invloed te kunnen uitoefenen op de gezondheid, is de gezondheid van je kindje niet altijd vanzelfsprekend. Controles en goed uitziende echo’s zijn nog geen garantie op een gezond kindje. En, wanneer je kindje geboren is, is het de uitslag van de hielprik nog maar even afwachten. Uiteraard zijn wij dan ook ontzettend blij en dankbaar dat wij een gezond kindje hebben.

www.halloheleen.nl , kwetsbaar, kwetsbaarheid, gevoelens

Maar sinds dat ons kindje geboren is, compleet en gezond, ben ik ineens bang voor van alles. Ik ben nog nooit zo kwetsbaar en onzeker geweest in mijn hele leven.  Elke beslissing die ik maak, maakt mij onzeker. Het moederinstinct zegt me dat ik er alles aan moet doen om haar veilig te houden. Tevreden, happy, voldaan en in een fysieke en emotioneel veilige omgeving zodat zij kan ontwikkelen en opgroeien. De angsten van een nieuwe moeder… Niet altijd even sterk, maar wel altijd aanwezig.

Toen Hanne voor het eerst in haar eigen bedje ging slapen, was ik als de dood dat er iets zou gebeuren. Mevrouw was immers al een paar keer per ongeluk op haar zij gerold. Wat nou als ze dit zou doen in haar eigen bed? Dan hebben we er geen zicht op, ondanks dat we een babyfoon met camera hebben! Of, wat als ze in ademnood komt? Of, wiegendood? Wil ik haar wel in haar eigen bed hebben? Went ze zo dat ze bij ons op de kamer slaapt? Straks ziet ze de kinderwagenbak als haar bed en niet gewoon als kinderwagenbak. Dilemma’s en beslissingen die je zelf of samen moet maken en die verdomd moeilijk zijn. Waarom is hier niet gewoon een handleiding voor haha.

“Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen” zeggen ze weleens. En, tot zoverre ik dat kan zeggen, klopt dat inderdaad. In haar eerste twee weken, waarin de borstvoeding nog niet liep en we moesten bijvoeden met Nutrilon, hebben we ons inderdaad zorgen gemaakt. Waarom spuugt ze complete flessen uit? Krijgt ze wel genoeg binnen? Moet ze niet meer drinken nu het 30 graden is? Wat moet ze aan in bed? En ik geloof graag dat wanneer ze groter is, de zorgen groter worden. Ze krijgt meer van de wereld mee en als moeder zijnde kun je er niet 24/7 meer bij zijn om haar te beschermen. Voor het eerst alleen buiten spelen (brrr), naar school lopen (asjeblieft niet!) of fietsen, vallen en je been breken (helaas ook gezien, heel naar!). Gelukkig is dit allemaal nog een ver van mijn bed show 😉 .

Zoals ik al eerder zei, is een gezond kindje bij de geboorte niet altijd de garantie voor een gezond kindje. Helaas heb ik meerdere keren van dichtbij gezien dat het geluk van een gezond kindje bruut verstoord kan worden door allerlei externe factoren. Kijk maar eens naar Abdelhak Nouri. Een gezonde, fitte en vitale jongen die 20 jaar geleden werd geboren in een mooi gezin. Zijn ouders net zo verliefd op hem, als wij op onze Hanne zijn. Net zo kwetsbaar en onzeker, net als wij met Hanne zijn. Die jongen verloopt zijn basisschool en middelbare school door, met waarschijnlijk hier en daar een akkefietje en soms een slecht cijfer, net als het grootste gedeelte kinderen van Nederland. Maar dan stort hij in op het voetbalveld. Hartritmestoornissen, bij een kerel van 20 jaar jong, met uiteindelijk ernstige hersenschade. En naast de ouders van Abdelhak, zijn er zo nog veel meer ouders die zo’n groot trauma moeten doormaken.

En dat is nog wel de grootste verandering voor mij, in het leven als nieuwe moeder. Niet de slapeloze nachten, het constante voeden of het spontaan (of snel) de deur uitgaan. Nee, het kwetsbare, onzekere en de angstgevoelens die in mijn los zijn gekomen, dat is de grootste verandering. Bij elk bericht over een overstroming, ontvoering, overlijden of iets anders ergs denken: Dit had ons kind kunnen zijn. Het zet me weer met beide benen op de grond en het maakt mij nóg kwetsbaarder dan ik in eerste instantie al was. Voor nu kan ik alleen maar mijn EHBO onderhouden, mijn best doen om haar veilig te laten opgroeien en accepteren dat ik haar ooit moet loslaten en erop vertrouwen dat ze goed op zichzelf kan passen… Want wat ik van tevoren dacht is toch faliekant mislukt; ik ben nu eenmaal niet zo’n stoere moeder.. 😉

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.