Onze ervaring met een geboortefotograaf • www.HalloHeleen.nl

Het was rond maart dat we een oproep zagen op de Facebook van onze verloskundige. Een fotografe was op zoek naar papa’s en mama’s to be, om de bevalling bij te wonen en op deze manier te professionaliseren in de geboortefotografie. Zelf was ik gelijk enthousiast en in overleg met Jamie hebben we ons opgegeven. De kans was klein dat ze ons zou uitkiezen… Maar toen werd ik gebeld! Het was Janneke, de fotografe. Ze twijfelde tussen een ander stel en ons en plande met ons beide een kennismakingsgesprek. Op basis van de gesprekken zou zij kiezen bij wie ze aanwezig zou zijn.

Een paar dagen later werd ik weer gebeld en Janneke deed het voorstel om niet alleen aanwezig te zijn en mee te kijken, maar om de hele geboorte vast te leggen op camera. Jeetje, wat gaaf! Ik had even snel overleg met Jamie en we besloten dat we dit graag wilden. Tijdens het kennismakingsgesprek maakten we goede afspraken en bespraken we onze wensen. Wat wilden we wel, wat niet, wat heeft Janneke nodig om een goede reportage neer te zetten etc… Tijdens dit gesprek luisterde ze zo ontzettend goed naar ons en zo hadden wij de volste vertrouwen in haar. Nu nog maar hopen dat ik niet tegelijk beval met het andere stel of staat ze niet in de file wanneer het zover is of zoiets geks.. Dit wilden we niet missen!

Zaterdag 13 mei was het zover, toen we Janneke belde had ik al 8 cm ontsluiting, normaal gesproken bel je bij ongeveer 4 cm.. Wat spannend! Gelukkig kwam ze vanuit Breda als een gek naar Tilburg gereden. Zelf gingen wij ook naar het ziekenhuis toe..

Rond 7:50 kwam Janneke de kamer binnen gerend, moedigde me aan en ging helemaal op in haar rol van fotografe. En laat ik maar alvast duidelijk zijn:
Een geboortefotograaf zit NIET als een Freek Vonk met d’r camera voor je kruis te wachten tot de baby er is! De meeste mensen hebben toch dat idee als ze aan een fotogra(a)fe denken tijdens de bevalling. Nee, de fotogra(a)fe is getraind op het vastleggen van emoties, details en de juiste composities, niet op het koekeloeren naar je je-weet-wel (tenzij je graag zo’n foto wilt, maar dat gaat allemaal in overleg tijdens het kennismakingsgesprek). Doordat Janneke discreet en rustig te werk gaat, (en de moeders druk zijn met de weeën) merk je eigenlijk niet dat er iemand extra aanwezig is. Maar serieus, check deze foto’s die ze gemaakt heeft. Ze zijn toch prachtig!

Ik kan met een gerust hart terugdenken aan mijn bevalling, ook juist omdat er een fotografe bij was. Het hele bevallen is zo in een waas aan mij voorbij gegaan, terwijl het één van de grootste momenten in je leven is: Je wordt moeder en vader en gaat voor het allereerst je kindje zien! Tijdens het bekijken worden dingen weer duidelijk en heb ik meerdere “Ohja!’ momenten. Ook fijn is dat Jamie de volste aandacht voor mij had om me te ondersteunen. Vaak hebben de papa’s toch de taak om foto’s te maken ;).

De allermooiste foto voor mij is de foto waarop Jamie zijn dochter voor het eerst ziet. Ik was zelf zo bezig met het kleine wezentje op mijn buik, dat ik zijn emotie bijna niet gezien heb… Wat ben ik blij dat deze wel op foto staat!

Voor iedereen die twijfelt zeg ik: doen! Je hebt zo’n mooie, intense en heftige ervaring achter de rug en wat is er nou mooier als je zulke prachtige foto’s hebt om het later nog eens na te kijken? Wij zijn ontzettend blij dat er iemand bij was om de rauwe en pure emotie op de foto vast te leggen. De foto’s die wij hebben zijn ons ontzettend dierbaar (en beter dan een i-phone kwaliteitje 😉 ). En.. bij de meeste fotografen heb je niet alleen de foto’s waar je op kunt terugkijken, maar schrijven zij vaak ook nog een stuk voor op hun eigen Facebook/website met “jouw” bevallingsverhaal. Zo leuk en ontroerend om te lezen hoe zij de bevalling ervaren hebben (en in dit geval ook weer: “ohja!” maar ook: “heb ik dat echt gezegd?”)