Een paar weken terug was dit onze dagelijkse bezigheid: ons kind troosten. Een kind dat ziek was en alleen maar kon huilen en mopperen. De zinnen : “Pijn mama” en “Hanne pijn buik mama” hebben we veel, heel veel, gehoord. Het woord jeuk en de betekenis hiervan zit nog niet in haar systeem, dus ze gebruikte pijn om duidelijk te maken dat het allemaal niet lekker zat.
Het is misschien een beetje gek, maar ik kan niet meer zonder: tafelzeil. Het maakt of breekt de sfeer in je huis en kan net dat extraatje geven aan een chique diner, hippe lunch of aan je niet-zo-kidsproof-spaghetti-maaltijd. Maar wist je dat ik tafelzeil voor veel meer dingen gebruik?
Het was weer vaderdag. DE dag waarop alle papa’s en opa’s in het zonnetje worden gezet. Naast een mooie tekening kregen ze uiteraard ook een mooi cadeau. Alleen elk jaar is het weer een lastige klus om iets voor hun te kopen. Mijn vader en schoonvader hebben tenslotte alles wat hun hartje begeert. Nadat ik een mailtje kreeg van Fotoopaluminium.nl had ik werkelijk een briljant idee. De foto geef ik voor vaderdag. Mijn vader kan deze dan in zijn “mancave” zetten, mijn schoonvader zou hem op zijn werkplaats kunnen hangen of anders zouden de oma’s vast wel een idee hebben. Ja, leuk idee, maar dit pakte alleen net even wat anders uit dan de bedoeling was..
“Nee mama, grote bed”. Deze zin horen wij zeker drie keer per dag, zelfs midden in de nacht. Daar komt nog bij dat ze met regelmaat uit haar bed probeert te klimmen. De peuter wil echt niet meer in haar “kleine bed”. Ik denk dat ik er echt aan moet geloven: ze is geen baby meer, het is tijd voor een groot bed.
Een van de leukste maar lastigste dingen aan het hebben van een dochter: shoppen! De eigenwijze dame groeit zo ontzettend hard, we kunnen om de haverklap naar de winkel toe om weer te winkelen. En zoals ik al zei: dat is hartstikke leuk, maar lastig. Want in welke maat koop je dingen? Maat 86 is leuk, maar kan ze het dan wel lang aan? Verzuipt ze niet in maat 92? Zucht, was ik maar niet zo’n twijfelaar.
