En toen stond ik gigantisch voor l*l

Afgelopen vrijdag gingen we een hapje eten met de vriendenclub. Ons midweek weg gezellig afsluiten met elkaar. Voor ons een beetje lastig aangezien we een bijna twee-jarig meisje meenamen die overdag maar 45 minuten geslapen had. “Ach”, dachten wij. “Ze blijft vaak toch wel vrolijk dus we proberen het gewoon”.

En zo zaten we aan tafel te wachten op ons eten. Hanne werd al een beetje ongeduldig en wilde graag uit haar stoel. “Mama draaien” zei ze. Het was rustig in het restaurant en we hadden aardig wat ruimte om onze tafel heen, dus van mij mocht ze er wel uit. Na een paar rondjes en lief gespeeld te hebben, werd ze een beetje mopperig. Heel lang kon ik haar niet meer vermaken, dus ik moest iets anders verzinnen.

“Hanne, mama moet plassen. Loop je mee?”. Dat wilde mevrouw wel. “Weet je het zeker?” vraagt mijn vriend enigszins verbaasd. “Jaja” zeg ik. “Dit gaat thuis ook altijd goed”. Bij de toiletten aangekomen zag ik de damestoiletten, maar ook het invalidentoilet waar ook de verschoontafel stond. Ik twijfelde even. Ga ik naar het damestoilet waar het heel klein is en ze waarschijnlijk aan alles gaat zitten, of ga ik naar het invalidentoilet waar genoeg ruimte is voor haar én ik tegelijkertijd alvast de verschoonruimte kan zien, maar waar ook een alarmdraad hangt? Ik kan haar in de gaten houden, de ruimte is groot genoeg: het invalidentoilet dus.

Lees ook: Samen lezen: fijn en belangrijk

We gaan de ruimte binnen en ik doe mijn ding. Ik kan haar goed zien vanaf het punt waar ik zit. Hanne doet wat ze altijd doet; ze verwoord mijn handelingen. Mama broek. Mama horen. Billen poetsen.Zwaaien. Dag plas! Mooi, dit gaat gelukkig goed.

Nu mijn handen nog wassen. “Han, overal vanaf blijven hé. Mama moet haar handen wassen”. Ze reageert. “Mama handje was” zegt ze. Een kleine vorm van opluchting gaat door mij heen. Ze snapt me. Ik zet haar naast de wastafel en was mijn handen. Ik ben klaar hier. Ze is overal vanaf gebleven, fijn!

Hand in hand lopen we naar de deur en met mijn linkerhand draai ik hem van het slot. In mijn rechterhand houd ik de hand van mijn dochter vast. Ik sta met één been buiten het toilet en dan hoor ik het. Mijn hoofd kleurt knalrood en ik voel de schaamte op mijn wangen staan. Een loeihard alarm gaat af. “HANNE! Wat heb je gedaan?!” zeg ik tegen haar. Ze draait zich om en wijst naar een knopje. “Die mama”. Ik kan wel door de grond zakken.

De gastvrouw komt aangelopen. “Uuuh sorry” stamel ik. “Is ook niet heel handig hé, een nieuwsgierige peuter in combinatie met een alarmdraad”. Ze zet het alarm uit. Gelukkig kan ze erom lachen en zegt dat het inderdaad niet zo handig is, maar dat ze hiervoor hebben gekozen zodat vaders en moeders er allebei bij kunnen. Vaak is de verschoonruimte toch in een damestoilet. Ik geef haar gelijk en zij mij. Voor en nadelen.

Eind goed, al goed. Lesje geleerd. Mijn dochter is een eigenwijze en nieuwsgierige peuter. Al heb ik wel even flink voor l#l gestaan.