7 maanden Hanne

Zeven maanden. Elke keer denk ik het weer: wat gaat de tijd toch hard. Veel te hard…

Want het immens harde brullen is voorbij; je draait nu terug! Het scheelt een hoop frustratie nu je ook van je buik naar je rug kunt draaien. Nu doet zich er alleen wel een ander probleem voor: door al dat draaien rol je steeds van het kleed af en bots je met je hoofd op het laminaat. Natuurlijk mag je dan even brullen, maar het is voor papa en mama soms ook vermoeiend om je weer terug te leggen. Want zodra je weer op het kleed ligt rol je er wéér vanaf. Eigenwijs ding!

Over al dat rollen en draaien gesproken; ‘s avonds in bed doe je dat niet meer. Waar we je voorheen op je rug met je voeten tegen het voeteneinde aan neerlegde, vonden we je ‘s ochtends op je buik bij het hoofdeinde. Dit doe je het liefste nog wel, maar hier heb je simpelweg geen kans meer voor. Sinds een week heb je namelijk een spreidbroekje gekregen omdat je heupjes toch niet helemaal in orde lijken te zijn. Gelukkig hoef je dat gekke ding alleen maar ‘s nachts aan en heb je overdag dus alle ruimte om te spelen. In de nacht lijk je je er weinig van aan te trekken en de eerste nacht met het broekje aan heb je gewoon weer klokje rond geslapen. Je slaapt sowieso goed, om 10:00 wakker worden is voor ons niet gek.

Je gaat trouwens ook steeds meer kletsen, lachen en herrie maken, maar naar andere mensen toe kun je soms een beetje terughoudend zijn. Een grote pruillip en soms wat tranen is dan het resultaat, maar gelukkig kun je daarna al snel weer lachen.

Huilen doe je overigens ook als je eten op is, of wanneer het niet snel genoeg gaat. Je lijkt constant honger te hebben, dus je krijgt in de ochtend een heerlijke papfles of een fles met een boterham. Dit vindt je heerlijk, maar daarna ben je al snel weer toe aan iets nieuws. Kleine vreetzak ben je!

Sindskort reageer je ook op je naam en dat zorgt voor veel entertainment bij papa en mama.  Het ‘ik kom je pakken” spelletje zorgt bij jou voor veel hilariteit en zowel jij als mama krijgen geen genoeg van het spelletje. Wat is die grote lach van je toch steeds weer een beloning!

Och, deze maand heb je ook je eerste sneeuwval meegemaakt en heb je even “buiten gespeeld” in je mooie skipak. Het was een beetje koud, maar je wist je prima te vermaken! Sinterklaas en zwarte piet heb je ook ontmoet (en die pruik was me toch prachtig!), maar dat was een beetje gek.. Over een kleine twee weken maak je ook je eerste kerst mee, we kunnen niet wachten!

 

Ons lieve grote kleine meisje, een maand vol ontwikkeling en nieuwe dingen. Er valt toch ook zoveel te ontdekken!  Wat houden we toch van je en zijn we trots.

 

x, papa en mama.